Lavinya Dergisi

SESSİZ AĞIT
Gülşah DEMİRCİ

“Susup içime döktüğüm cümlelere boğazımdan geçiş yok Parmak uçlarımla konuşuyorum, duyuyor musun?”

Küskün bir çiçek gibi durur
Boynu bükük
Solmaya yüz tutmuş...
O en sevdiğin fotoğraf karesi...
Bakar bir köşeden, kimsesiz.
 
Zamana yenik düşse de yıllar
Geçmez sızısı,
Kanar durur inceden
Yorgun belleğindeki o anılar...
Hatırlatır kendini, çaresiz.
 
Bir fotoğraf karesi baktıkça canlanır mı?
Anılar unutmaya çalıştıkça hatırlanır mı?
Saplanan bir hançerdir yüreğime
Susarım, konuşamam.
 
Söylemeye mecalim yok
Unutulur sanma
Boğazımda bir düğüm şimdi:
Vefa...
Yutkunamam.