Aynaya bakıyorum ve kendi yüzümü görüyorum. Gördüğüm yüz her gün aynı olmasına rağmen farklı görünüyor bana. Gün geliyor çok sevimli geliyor yüzüm, aynaya girip sevesim geliyor. Gün geliyor yansımamdan sıyrılıp gitmek istiyorum. Anlamıyorum her günkü ben neden ben gibi hissetmiyorum? Baktığım zamanl

Uçuyor göğünde gönlümün beyaz kuşları
Uçurtmadan kanatları...
Gökyüzünün mavisinde asılı kalmış düşleri
Ellerinde kalbin görünmez ipleri...

Uçuyor göğünde gönlümün beyaz kuşları
Uçurtmadan kanatları...
Umudu öğretir salınarak sevdirir yeniden düşleri
Bahardır sevdanın mevsimi...

Uçuyor

Kulaklarımda o bilindik ses ve bugünlerde yerle bir olmuş dengem çarpışıyor. Ses: “Yere sağlam bas!” diyor. Dengem: “Devril, odaklanma ve uyu!” Hangisi savaşı kazanacak diye saatlerce düşünebilir, zamanımı boşa akıtabilirim. Hatta dengemden yana bahis tutabilirim. Sesi susturmak daha kolay gibi hiss

Mutluluk dünya insanında aranmayacak kadar uzaktayken, gülen yüzlere şahit oluyordu gözlerimiz karşılaştığımız çoğu çehrede. Ya bencildik, kendimizden gayrısını sessize alıp bir kendine açıktı gözlerimiz ya da mutluluk dediğimiz şeyi sadece dudaklarımıza verdiğimiz yay şeklinden ibaret sanıyorduk. T

Uyansam mı? Yoksa kendimi dışarıdan korumak için biraz daha saklansam mı kendi kabuğumda, peki ya buzdolabında dünden kalan yemek ne olacak. Ya da en azından kahve almak için en yakın bakkala gitmeyi 1 gün daha mı ertelesem? Kaç aydır yarıda kalmış kitaplarımı bitirmek için kendime söz vermelerim yü

Gecenin koynuna yasladığında başını
İçine kapanır insan
Çarşafın kırılgan soğukluğunda
Boynunu bükmüş bir küstüm çiçeği gibi
Huzursuzluğun kıyısından uyku sularına bırakmaya hazırlarken kendini
Boyunu aşacak…
Belki de genzinden aşağı yuvarladığı sessizlikte boğulacak…

Zamanın sesi bölüverir

Her gün bir önceki günü eskitiyor,
Dilim tozlanmış,
Ciğerden konuşmayalı asırlar olmuş sanki.
Notlarım, masanın üzerinde seni sayıklıyor,
Masa, odanın pencere kenarında,
Pencere kırık,
Saçların savruluyor karanlıkta.
Boş kadeh kadar doluyum,
Sözlerim kalem ucunda tükenmiş
Aydınlanmakta olan

Cinayetlerinin sadece öldürülerek olmadığını öğrendim.
Nefis öyle kuvvetli bir hal almış ki
Sarmış çoğumuzun kalbini
Bir nefis uğruna kaç kadının kalbi kırılmaya mahkûm?
Faydalanmak dediğimiz iğrenç şey uğruna kaç gözyaşı feda?
Sevgi kadar kuvvetli bir erdemlik ne ara kandırılmak adına basit b

Bu aralar öyle hasretim ki sabaha,
Gün ışığını yudum yudum koklamaya,
Geceler esir aldığından bu yana,
Gönlüm güneşi göremedi kana kana.
Yorulmuşluk da var bir o kadar,
Belki herkes kadar, belki herkese zarar.
Ne de olsa hep anlatmak isteyip de,
İşin sonunda susmak var…

Çöreklendi gecenin

Ben hayatım boyunca çok fazla bilgisayar oyunu oynamadım. Ama oynadım mı da tam oynarım. Yıllardır oynamayı bırakamadığım bir oyun var. O da Okey 101 oyunu. Telefonumdan ya da tabletimden ara ara oynadığım bir oyundur. Ve bu oyunu oynarken hayatla ne kadar benzer yönleri olduğunu farkettim.
İlk ol

Yağmurlu bir güne uyanmak çok depresifseniz sizi mutlu eder, içten içe kemiren mutsuzluğunuzu beslemek adına. Belki mayıştırır, belki iyi hissettirmez. Gridir yağmur aynı kış gibi. Ve bu gri günler adına yazmak istediğim birkaç şey var bu yeni gelen yıla. Biraz geç oldu bu sefer, seni zamanında karş

Sana gelmeliyim bu gece,
Yalnızca sana adımlar atmalıyım,
Sokağın başında duran ağaçlara,
Odanı aydınlatan lambaya,
Pencerenin önündeki çiçeklere bile,
Selam verip selam almalıyım,
Bu gece kaçırmalıyım seni bana,
Bu gece yalnızca senle olmalıyım,
Işıklardan yoksun,
Kelimelerden yoksul,
Ses