Yazılacak olan yüreğimin doluluğuna kendini feda edecek kelimeler arıyorum. Ah nasıl bir yürek bu! Kaç duyguyu içinde besliyor böylesine keder, böylesine mutluluk nicedir? Nedendir? Bilebilsem…
Delirtilmiş bir kadın gibi sağa sola; güm güm atmaz mi bir de? Gördüğü her yüreği kendinden bilir nasıl d

Vatikan’da seni gördüm
Salvador’da seni
Kudüs’te sen vardın
Gözlerinde buğulu bir kızıl gerdan
Koşardın sokaklarında İstanbul’un
Alemler inmişti bedenine
Benimse ruhu revanıma
Işık’lar arasında dans ederdi bir gökkuzgunu
Topraklarıma hükmederdi sokak ortasında gördüğüm gözlerin
Hang

*Binlercesi her gün dolaşıyor beynimin kıvrımlarında. Hepsi birbirinden farklı, bazıları da takıntılı bir şekilde aynı. İşgal altında zihnim. Biri gidiyor, bir geliyor hiç tükenmezcesine. Bazıları otomatikleşmiş ve çok tanıdık. Bazısı ise çok farklı ve sürüklüyor beni uzaklara, daldan dala atlıyorum

Sen şiir kadar güzelsin
Tanrıların unuttuğu uzak ülkeler kadar imkânsız
Yağmurları taşıyan sevdalı bulutların renginde yüreğim
Ne zaman fırtına çıksa sözcüklerimi karartır
Dalgaların dövdüğü iskelende yorgun yılların sancısı
Hasret denizlerinin göğündeki bulutların,
Esrarlı rengi kadar kar

Her gün tek başına bir cam kenarında otururdu Aysel. Küçük evinin penceresinden yoldan gelip geçene bakar, insanlar geçtikçe iç çekerdi. Kimisi çocuğuyla el ele, kimisi nenesinin kolunda, kimisi sevgilisiyle…
Karşı apartmanda oturan yaşlı teyze, her gün balkondaki çiçeklerini sulamaya çıkardı. Nadi

Ne iyi gelirdi yaralarıma? Merhem, ilaç, doktor, uyku, zaman... Hepsini tek tek denedim. Yüzeydeki yaralarıma merhem sürdüm, sonra ilaç içtim, nice doktorlara gittim, uyudum, zamana bıraktım. Baktım iyileşenler oldu. Kapandı kimileri, acıtmadı eskisi kadar.
Sardım, sarmaladım sevdim kimisini, bir o

Gazeteler tutuklamış gerçekleri
Sen hala şarkılara tutun
Geçmişim
Yalanlar çarşıların uğultusu
Günleri çığ gibi gömen kredi kartı borçları
Kumrular yarım kalmış pencerelerde
Vahalar gül bağlıyor çölün rahmine
En büyük mahallelerin adı yokluk
Ben küfrü bileyen bir şövalyeyim
Boş kaldıkça
Ca

En sevdiği denizi izliyordu çok fazla konu düşünüp canlandırıyordu kafasında hepsini detaylıca düşünmeye devam ediyordu içlerinden bir konu vardı ki ne zaman sevdiği kadın aklına gelse her şeyi unutuyordu. İsmini duymak bile heyecanlanmasına sebepti. Hiçbir zaman söyleyememişti sevdiğini bir türlü c

Hangi kelimenin mealisin sen anne?
Hangi cümlenin öznesi, hangisinin yüklemi?
Hangi nidan yetişti de gökyüzüne kurtardı beni düştüğüm kuyulardan anne?
Sağ elinle mi tuttun çıkardın beni,yoksa sol tarafınla mı anne?
Sahi,bıkmadan usanmadan yıllarca solunda nasıl taşıdın beni anne?


Gözlerini

Yalnızlığımın kolları sadece ve sadece beni sarıyordu. Uzanmıştı ama benden başka kimseye ulaşamamıştı ve yapabileceği tek şey beni sarıp sarmalamak olmuştu. Beni şefkat ve sevgiye boğuyordu, tek işi buydu. Çünkü benden başka uğraşacak kimsesi yoktu. En yakını bendim ve de en çok benimle tanışıktı.

Teknolojinin varlığıyla her yeni gün gelişen dünyalarımıza; tek tipleşerek,bencilleşerek uyanıyoruz. Başka ruhların penceresinden bakarak anlamaya çalışıyoruz “beni”. Üzerine titrediğimiz,uğruna can çekiştiğimiz,özendiğimiz her şeye tutku sandığımız korkunç bir hırsla bağlanıyoruz.
Bağlılığımızı b

Aynadaki ben miyim?
Uzanan el kimin?
Soluk soluk bakan gözlerin,
Ayaklar kendinden emin
Öylece durmana veriyor izin.
Oysa yorgun vücut,
Bitkin beyin...

Dayanamadı aynadaki kadın.
Ağladı için için,
Anlatmaya başladı
Bir hayli müzmin...

Ben yusuf değilim, kuyular derin
Ben nûh değil