Lavinya Dergisi
ZAMANIN SUSAMIŞ ELLERİ
Mehmet KEKEÇ
Tutsak kaldı dudaklarının arasında, Yüreğinin esaretinden kurtulamayan Seni Seviyorumlar.
Zamanın elleri mermer
okşarken saçlarımı
ruhumu döver...
Kış, üşütür sînemi
tenimden çok.
balkonda çırpılan halıdan
dökülür tane tane
yaşamın artık zerreleri
sanıldığıdan fazladır
yokluğun ederi...
Pür telaş
adımlarken yazgısını insan
kaderiyle yarış
bu galibi olmayan savaş...
Garip insan her yaşına
dizlerine yük yalnızlığı
delilik kadar delil değil,
kuru akıl başına...
gelip geçiyor her gün
ân kanatlanıp düşüyor maziye
aydınlığa prangalı sürgün
sürünüp akıyor geceye...
Sırtına kambur geçmiş
keşkeler içi dolu heybe.
Zaman susamış da
ruhunu içmiş.
ağzı açık kafes
kanatlarıma geçmiş...