Bazı şeylerin adını koyamazsın.

Bazı şeyler canını acıtır; acıtanı bilirsin, acının adını koyamazsın. Bir yere ait hissedersin, o yere kavuşamamanın adını koyamazsın. Adını koyamadığın kavuşmalar bazen el ele tutmak, göz göze gelmek değildir. Sözlerde, şarkılarda, şiirlerde belki de hayallerde istemektir. Yanında hissetmekten çok onu zihninde nasıl istediğindir mühim olan. Kavuşmanın adı aşksa, onu düşünmek sevdanın ta kendisidir. Adını koyamadığın acılar belki hiç geçmez ama kavuşmalar ruhunda yaşanır. Bazı aşıklar belki hiç kavuşmaz ama sevdalar ruhu hep tamamlar. Derler ya: “Bazı ruhlar evvelden aşinadır birbirine.” Sevdaların tamamladığı, ruhunda taşıdığın, ait hissettiğin insan senin ruhuna aşinaysa bilirsin. Eğer o sana aşinaysa, senin ruhunu hisseder. Ve o zaman içindeki tüm fırtına diner. Bilirsin, sahip olmadığın, olamayacağın şeye hiçbir zaman ait olamazsın. Sen ait olduğun yere dönersin, bazı kavuşmalar yaşarsın. Belki evvelden beri çok istediğin, belki hiç tanımadığın insana bir ömür verirsin. Bu ömür küçük aşklara, küçük sevdalara sığacak kadar hafif olmaz. Aşk sana öyle bir gelir ki, belki de o insana verdiğin ömür, bu sevdaya yetmez.