Lavinya Dergisi
SIFIRLANIYORUM
Mehmet KEKEÇ
Tutsak kaldı dudaklarının arasında, Yüreğinin esaretinden kurtulamayan Seni Seviyorumlar.
İçimde açılan koca çukura
Kibritin çıngısı kadar alev
Ve sesi kadar zamanı yakıp;
Yirmi üç elli dokuzun
Elli dokuzuncu dakikasının
Elli dokuzuncu saniyesinde
Yeni bir başlangıcı tetikleyen
Ve hiçbir şey olmayan, olduramayan
Zamana sıfır konumunun arifesinde;
Yazgısını karanlığın avlusunda terk
Değişimin miladına gebe
Yokladığı son bulgunun heyecanı
Ve yeniden başlamanın azmi
Yüksekten düşen yük sırtıma kamçı
İçimde kocaman bir çukura dolan zamanı
Şimdi değilse ne vakit;
Hadi başlayalım barındıran
Uslu bir usanmışlık, delice uslanmışlık
Uykunun ölümü ile ölümün uykusundaki araf,
Ver elini hiçlikteki tefekkür
Varlığımın sıfır noktası.
Akıl kaybeder kendini düşüncenin girdabında
Saniyenin,
Hatta kimi zaman
Salisenin altmışda birinde akla düşen anın sapağında.
Şimdi taze bir nefesle 00.00’ı durduramamanın
Sayısal sancılarına bileniyorum.
Küflenmiş düşüncelerimin çatlağından
Tazelenip sıfırlanıyorum...