Lavinya Dergisi
İMKANSIZLAR DİYARI
Vildan ÜLKER
En güzeliydi belki de umut edebilmek, hayatın karmaşasında umut ile kalbi dinginleştirebilmek...
İyi biri olayım derken,
Enkaza dönmüşüm yavaş yavaş,
Kendimden bir parça ararken,
Bin parçaya bölünmüş halde bulmuşum kalbimi..
Lal olsa şimdi dilim,
Kalp sussa, dil sussa
Gözlerimden dahi,
Anlayamazsın sen beni
Çaresiz miyim?
Ya da kimsesiz?
Ellerin mi böyle buz gibi,
Yoksa yüreğin mi?
Üşüyorum dedikçe
Buz gibi durdu karşımda suretin
Kaçmak istedikçe
Korktuğum noktada seninle buldum kendimi..
Şimdi kaçmak istesem de
Gitmiyor ayaklarım ne ileri ne geri
Öylece izliyorum
Olamayanı ve bitemeyeni...
Sarılsak geçerdi belki,
Bir darıldık hep öyle kaldı
Yüreğimizde bir sızı
Solumda ahımla kalakaldın...
Geri dönmek imkansız
Namütenahi bir sokakta
Bir ucun da sen bir ucunda ben
Kavuşamamanın verdiği acıyla
Ve sonsuz bir hasretle yanarken yüreğimiz
Göz göze denk düştük bu şehrin
En çıkmaz sokağında
İmkansız aşklar diyarında.