Lavinya Dergisi
.
Satırlar ruhum, kelimeler ruhumdaki yara izleri. Ve cümleler; yaralarımı iyileştiren merhem gibi.
Bu dünya dönecekse benim inandığım yerde, benim çabamla döner sandım. Sonra bir gün inandığım şeyler uğruna kırıldım. Sonsuz mutluluğa olan tüm inancımı kaybettim. Bu dünyanın benim inandığım yerde değil, bana hiç inanılmayan yerde döndüğünü anladım. Benim çabamla sadece adım attığımı, yolun sonuna hiç varmadığımı gördüm. En kötüsü de, gerçeği görene kadar hep bir şeyler sandım. Sevdiğim kadar sevildim sandım. Anlaşılmak için çırpınmama gerek kalmayan bir yerdeyim sandım. Bu hikayede hiç tek kalmam, benim çabam her zaman her şeye yeter sandım. Sen her şeye rağmen yoldan döndün, anladım. Belki yoruldun, belki vazgeçtin ya da hiçe saydın bizi. Ben hep senden sonrası hiçbir zaman olmaz; sen bensiz yapamazsın, ben de seni sevmekten hiç vazgeçmem sandım. Karşına çıkan ilk engelde bizden vazgeçtin, beni mecbur bıraktın, anladım. Bir gün bana merhametin hiç bitmez sandım. Bir akşam gözüme kimseden farkım yok gibi baktın, anladım. Seni kaybetmekten korktuğumu, sana yalan söylemeyeceğimi bilirsin, bana içinde bir yerde hep inanırsın sandım. Sen inanmak yerine gittin, anladım. Sen benim kalbimi incittin ama ben seni hep anladım.