Lavinya Dergisi
TEK BAŞIMA…
Mehmet YILDIRIM
Ben zerre koymamışken ağzıma bu meretten, Neden bu kadar sarhoşum şehrinde, Aşkından mı? Yoksa vuslata kavuşmayan bakışlarından mı?
Aradan geçen yılları saydım dün gece
Gençliğim öylece kayıp gitmiş ellerimden
Delikanlıyım diyeceğim yaşlarda ihtiyarlamışım
Dönüp baksam pek de bir şey yok aslında
Biraz hüzün sığdırmışım yaşadıklarıma
Biraz acı
Mutluluğu teğet geçmişim hep
Tutamamışım hiçbir ucundan hiçbir zaman
Geçen koca bir gençlik olmuş
Kaybedişlerimi sıraladım sonra
Dostluk kaybetmişim biraz
Biraz arkadaşlarımı kaybetmişim
Bir aşk kaybetmişim evvelinde her şeyden önce
Tutup beni kolumdan sevdanın dışına atmış
Kendime bağlasam her şeyi fazla gelirim
Hayata yıksam eksik kalır
Birazı benim halt yemem aslında
Ah şu ölmeyecek kadar dünyayı sevmem yok mu?
Ne geçti ki elime şimdi yaşadım da?
Oysa ölüm kokan yağmurlarda ıslanmıştım
Yalnız gecelerde uslanmış
Kurak sıcaklarda yanmıştım
Tek başıma
Hadi çaresini buldum diyelim yaşamanın acısında
Geride bıraktığım pişmanlıklarım ne olacak?
Olmaz olsun böyle bir çıkmaz
Hangi sokağındayım hayatın?
Labirente dönmüş hayatımın kaçıncı seviyesi bu?
Çözemiyorum
Çözemedikçe bir düğümde ben atıyorum artık
Ben sizden değilim
Uzaklaştım kabalaştım kendime
Dünya bana uzak sürgün
Yaşamak sevenine hayır getirsin
Ben uzağım hepinizden
Hem de tek başıma…