Lavinya Dergisi
GEL BANA
Vildan ÜLKER
En güzeliydi belki de umut edebilmek, hayatın karmaşasında umut ile kalbi dinginleştirebilmek...
Gelemiyorum,
Sende gelemezsin zaten,
Duvar gibi yüzünle kaç yangın çıkardın kalbimde,
Git desen gidemiyorum,
Kal demedin zaten hiç biliyorum.
Korkak birini,
Korkarak sevmek…
İnandığın yerden,
En inandığın kişi tarafından bin parçaya bölünmek.
Şimdi gel desem,
Gelemezsin,
Uzatsam elimi tutamazsın, tutmazsın.
Ama sevildiğin kadar sevmek ne çok yakışırdı sana...
Bir ben bir de yanıma sen,
Senli düşlerin sensiz olması,
Uyandığımda senin olmaman,
Senli olup da bu kadar sensiz olmanın çaresizliği...
Gel desem, gelsen…
Tıpkı o günkü gibi sıkı sıkı sarsan beni,
Gelmezsin bilirim,
Bende sana gel diyemem zaten bilisin.
Duvar ördün ellerinle,
Yıkamadım, ezemedim, geçemedim
Geçinemedim...
Hep senden bir haber bekledim.
Yar sandığım en büyük yaram,
Gel desem gelsen,
Yaralarımı sarıp,
Yerine hep çiçekler eksen...
Umudumun bittiği yerde,
En güzel çiçekleri yeşertsen kalbimde,
Gel diyemem ama
Unutma sen yine de gel bana sevgilim...