Lavinya Dergisi
SÖNDÜRÜR MÜ GÖZYAŞI?
Übeyda KARADAĞ
“Kaybettiklerin seni sen yapar. Elinden gidene üzülme sana ne kattığına, giderken neleri götürdüğüne değil, sende ne bıraktığına bak, her daim✨”
Yanıyorum cayır cayır alevler içinde kalmışım,
kaçamıyorum da köklerim yerin altında, yanıyor köklerim bedenim.
Yanıyor içim, nefes alamıyorum ölüyorum ben ne için? Yapraklarım tek tek tutuşuyor
Çatır çatır sesler geliyor duymuyor musunuz?
Yanan benim elim, kolum, bacağım; yanan duygularım, düşüncelerim; Yanan dünüm, bugünüm, yarınım,
geleceğim.
Kaçan hayvanlar görüyorum can havliyle
koşuyorlar orada oraya
Acıyla
dayanamıyor acı acı bağırışlarına yüreğim
kimisi yanmış kül olmuş bedeni gözümün önünde kaderine teslim
Kaderine mi teslim?!
Çığlıklar geliyor, duyuyor musunuz çığlıkları. Size soruyorum, hayvanların da gözyaşı var mı?
Evleri yanan hayatları biten acıları artık hiçbir zaman dinmeyen,
varını yoğunu alevlere teslim eden onlarca insanın ahı, vebali.
Sormazlar mı sanıyorsunuz,
Adalet ilahi
Ve izliyorum köklerim hala toprak altındayım
Kül oldum yandım kalmadı artık halim,
gözyaşlarım da yok benim. Ben size nefestim son nefesimi de gözleriniz önünde
yana yana verdim