Lavinya Dergisi

MİADI DOLAN MUM
Gülşah DEMİRCİ

“Susup içime döktüğüm cümlelere boğazımdan geçiş yok Parmak uçlarımla konuşuyorum, duyuyor musun?”

Katran karası gecenin koynunda direnen bir mum gibi Işık saçmaya devam ediyorsa içinde bir yerlerde Yana yana tükendiğini görmüyorsa gözlerin Eriyip bittiğinde senin de kararmayacak mı için? Zaten bitmeye yüz tutmuş bir mumun ışığı Ha söndü, ha sönecek… Başkasına üfle demeye dilin varır mı? Bazen daha net görebilmek için Kıymetlidir gecenin karanlığı Yüzleşip korkularını yendiğinde Daha güçlü atılır zafer çığlığı İşte böyle bir gecede… Miadı dolmuş bir muma yer varsa masanda Işıksız kalacaksın… Karanlığın bağrında otururken Aydınlık bir gerçeği anlayacaksın Gecenin ardı sabaha varıyorsa Bulutların ardından Güneş doğuyorsa Eriyip tükenmiş bir muma gerek var mı? Alevlendirmeden başka bir mumu Ateş olup yanacaksın Karanlıkta yolunu bulmak istiyorsan Önce kendi göğüne yıldız olacaksın!