Lavinya Dergisi
GÖZYAŞIYLA SULANMIŞ
Gamze ÖZKAN
Ya gökkuşağı olup süzüleceksin mavide ya da hapsolacaksın karanlığında. İçindeki özgürlüğü, hayalleri ve sonsuz olasılıkları yalnızca sen biliyorsun.
Şimdi toprağımda yaşlı çiçekler büyüyor,
Gözyaşlarımla sulanmış kökleri…
Ben hâlâ buradayım,
Eksik, yaralı ama hâlâ tutunan.
Bir çığlık gibi açtım geceye,
Sessiz, kimseye değmeden.
Kırıldım bin parça,
Toplayanı ben olmadan.
Bir zamanlar güven derdim,
Adını bilmeden verdiklerime.
Oysa en derin ihaneti,
En çok sarıldıklarımdan öğrendim.
Her şeyin izini taşıyor içim,
Bir çocuk ağlıyor hâlâ içimde.
Susmayı büyümek sandım,
Oysa içimde fırtına, dilimde sükût.
Yine de büyüyor çiçekler,
Gölgesiz bir baharda bile.
Ve ben Kendimi kaybettiğim yerden
Yine kendimi arıyorum sessizce.
Hâlâ umut var,
Çünkü hâlâ ben varım.
Çünkü toprağım ağlasa da,
Köklerim tutunmayı biliyor artık.