Lavinya Dergisi
YARIM KALAN LİMAN
Gamze ÖZKAN
Ya gökkuşağı olup süzüleceksin mavide ya da hapsolacaksın karanlığında. İçindeki özgürlüğü, hayalleri ve sonsuz olasılıkları yalnızca sen biliyorsun.
Bir liman aradım,
Fırtınaların içinde, kaybolmuşken,
Kıyısında huzur bulurum umuduyla,
Ama en çok o an,
Denizin karanlıklarına çekildim.
Dudaklarımda bir söz vardı,
Beni anlamayan birine,
Ben her kelimemde seni beklerken,
Sen kelebeklerin peşinden sürükleniyordun.
Ben gözlerimdeki yağmurlarla kaybolurken,
Sen toprağını suluyordun çiçeklerinin
Yorgunum, dedim,
Her şey beni ezip geçerken,
Sen neden her defasında uzaklaşıyorsun?
Ben içimde bir dağ gibi birikmişken,
Sen neden sessiz ve hafifçe geçip gidiyorsun?
Seni kendime ait saymıştım,
Ama sen bana bir adım bile vermedin.
İçimde, senin hayalini yaşadığım bir dünyayım.
Senin gözlerinde kaybolmuş bir dünya var.
O dünyada ben, bir yabancı gibiyim,
Beni aramıyorsun,
Ve ben kaybolmak için burada,
Hep seni bekliyorum.
Ben…
Ne çok olmuşum,
Sen ne az kalmışsın.