Lavinya Dergisi
İKİMİZ DE ÇOCUKTUK
Gamze ÖZKAN
Ya gökkuşağı olup süzüleceksin mavide ya da hapsolacaksın karanlığında. İçindeki özgürlüğü, hayalleri ve sonsuz olasılıkları yalnızca sen biliyorsun.
İkimiz de çocuktuk,
Bir salıncakta zamanı unuttuk.
Avuçlarımda gizlediğim taşlarla
Senin yollarına döşediğim yolları,
İçimde ektiğin hüzünle
Tutup ellerini yürüdüm
Ben seni büyüttüm mü, bilmem.
Belki saçını ördüm rüzgâra karşı,
Belki gece olunca
Masallar uydurdum uykusuzluğuna.
Ama sen…
Benim uykumu böldün dört bir yana.
Birbirini kandıran cümlelerle.
Kirpiklerime erken çöktü sonbahar,
Gülüşümde çizikler açıldı azar azar.
Zaman dediğimiz o ince ip
Ellerimde koptu,
Oynarken nazar…
Şimdi ne bir çocuk kalbim var,
Ne de oyunlara inancım.
Sadece içimde solgun bir hatıra,
Ve büyümeyen bir yanım.