Lavinya Dergisi
KARANLIĞIN SOĞUK ŞEFKATİ
Esra YILMAZ
Öyle bir farkındalık ki, bir yanı delilik diğer yanı ise dahilik. Sahi ben hangi yanına savruldum sonunda.
Mevsimlerden kışa
Günün her zaman gecesine
Odanın hep en kuytu köşesine
Ve insanlardan, en çok sana sığındım
Kışın içimi ısıtmadığı,
Gecenin beni uyutmadığı,
Ve o kuytu köşenin beni barındırmadığı gibi
Sende de olmadım, olamadım ben
Karanlığın vadettiği umut kadardın
Sislerin ardından beliren bir gölge gibiydin
Sunduğu o sevgi gibi
Mesafeli.
Hissettirdiği o soğuk şefkat gibiydin belki de
Bense güneşe sevdalı,
Güneşe hasret bir papatya.
Karanlığının soldurduğu,
Özensiz ve tutarsız sevginin çürüttüğü…
Bir papatya.
Yeniden açmak, yeniden tutunmak
Yeniden var olmak isteyen zayıf bir
Papatya…