Lavinya Dergisi
ÇOCUKLUĞUM
Nurgül İLHAN
“Bir ip bağlamışlar kaderin beline. Biz kaderi kovalarken karanlıklar gündüzlerin peşinde”
Kapıyı çaldı çocukluğum
İçimde bir öfke sinirliyim dünyaya
Nefes almak güç geliyor
Korku gözlerimden firar ediyor
Ne oldu bana
Ne yaptım kendime
Kaybolmuşum sanki
Karanlıklar ruhuma çöktü
Bir yakalasam sıkı sıkı sarılacağım bedenime
Gündüzlere ne oldu Allah aşkına
Işık dileniyor ellerim
Muhtacım aydınlık hayallere
Israr kıyametle açtığım kapıyı çocukluğuma
Meğer o da çok korkmuş
Titreyerek ağlıyor
Kaçtı benden
Gelecek korkuttu belki de
Peki beni korkutan ne
Yüreğimi içten içe kemiren bu şey de ne?